Naar Swaziland
Blijf op de hoogte en volg Ellen
14 November 2012 | Zuid-Afrika, Hluhluwe
Vandaag een rit van 450 km. Dus wat uurtjes in de auto. Het was vandaag een regenachtige dag en mistig, soms erg mistig.
We zien weer veel mensen langs de weg lopen. Vooral ook schoolkinderen die om 13.00 uur vrij zijn van school en naar huis lopen. Kinderen van iets welgestelde ouders gaan wel met een busje. Ondanks de regen lopen er weinig met een paraplu.
We dachten dat we direct Swaziland al in zouden rijden, maar we rijden de N2 verderaf naar Pongola en Piet Retief.
Voordat we eindelijk bij de grens kwamen werden we door onze GreatGuide (TomTom) volledig op het verkeerde spoor gezet. Op een gegeven moment moesten we links af, een onverharde weg in. Er stond niets aangegeven, maar omdat we dit al eerder bij Mbotyi hadden ondervonden toch maar ingereden. Na ca. 6 km. zei de Guide: 'bestemming bereikt'. Dit was midden in de middle of nowhere, en waar niets stond. Nog een eindje doorgereden. De weg is zooo slecht met gaten en bulten en stenen. Toen besloten om terug te rijden en onze eigen plattegrond erbij genomen. Onderweg de weg gevraagd aan 2 vriendelijke mannen. Naar de grens gereden. Dit is een echte ouderwetse grens met veel bewaking en hekken. De nodige briefjes gehaald en 50 rand wegenbelasting betaald en we konden weer verder. Hawane Resort stond moeilijk aangegeven, maar uiteindelijk kwamen we om 17.30 uur bij de receptie.
Swaziland is een koninkrijk. Is klein, maar gevarieerd. Heeft 4 natuurlijke regio's. De Swazi vormen de meerderheid, verder wonen er ook Zoeloes, Tsonga, Mozambikanen en Europeanen. Er wordt SiSwati en Engels gesproken.
In Swaziland mag de koning (Mswati III) zoveel vrouwen nemen als hij wil. De teller staat nu op 13 en misschien als we weg gaan op 14, maar dat wil Ellen nog even bekijken. Als hij er uitziet als zijn naam doet vermoeden (watje) dan gaat het niet door(tekst Theo).
We liggen nu in ons rieten hutje (echt waar). Vroeger woonde hier hele gezinnen in, maar wij zijn gelukkig maar met ons beiden. De bevolkingsgroei is hier negatief, dit heeft als hoofdoorzaak de aidsepidemie, ca. 33 % is besmet, tussen de 15 en 49 jaar zijn seropositief en een gemiddelde inwoner sterft rond zijn dertigste.
's Avonds een Swaziland-buffet gehad. We werden verrast met een traditionele dans en zang, dat werd afgesloten af met het nationale volkslied, waarbij we uiteraard allemaal moesten gaan staan.
We zien weer veel mensen langs de weg lopen. Vooral ook schoolkinderen die om 13.00 uur vrij zijn van school en naar huis lopen. Kinderen van iets welgestelde ouders gaan wel met een busje. Ondanks de regen lopen er weinig met een paraplu.
We dachten dat we direct Swaziland al in zouden rijden, maar we rijden de N2 verderaf naar Pongola en Piet Retief.
Voordat we eindelijk bij de grens kwamen werden we door onze GreatGuide (TomTom) volledig op het verkeerde spoor gezet. Op een gegeven moment moesten we links af, een onverharde weg in. Er stond niets aangegeven, maar omdat we dit al eerder bij Mbotyi hadden ondervonden toch maar ingereden. Na ca. 6 km. zei de Guide: 'bestemming bereikt'. Dit was midden in de middle of nowhere, en waar niets stond. Nog een eindje doorgereden. De weg is zooo slecht met gaten en bulten en stenen. Toen besloten om terug te rijden en onze eigen plattegrond erbij genomen. Onderweg de weg gevraagd aan 2 vriendelijke mannen. Naar de grens gereden. Dit is een echte ouderwetse grens met veel bewaking en hekken. De nodige briefjes gehaald en 50 rand wegenbelasting betaald en we konden weer verder. Hawane Resort stond moeilijk aangegeven, maar uiteindelijk kwamen we om 17.30 uur bij de receptie.
Swaziland is een koninkrijk. Is klein, maar gevarieerd. Heeft 4 natuurlijke regio's. De Swazi vormen de meerderheid, verder wonen er ook Zoeloes, Tsonga, Mozambikanen en Europeanen. Er wordt SiSwati en Engels gesproken.
In Swaziland mag de koning (Mswati III) zoveel vrouwen nemen als hij wil. De teller staat nu op 13 en misschien als we weg gaan op 14, maar dat wil Ellen nog even bekijken. Als hij er uitziet als zijn naam doet vermoeden (watje) dan gaat het niet door(tekst Theo).
We liggen nu in ons rieten hutje (echt waar). Vroeger woonde hier hele gezinnen in, maar wij zijn gelukkig maar met ons beiden. De bevolkingsgroei is hier negatief, dit heeft als hoofdoorzaak de aidsepidemie, ca. 33 % is besmet, tussen de 15 en 49 jaar zijn seropositief en een gemiddelde inwoner sterft rond zijn dertigste.
's Avonds een Swaziland-buffet gehad. We werden verrast met een traditionele dans en zang, dat werd afgesloten af met het nationale volkslied, waarbij we uiteraard allemaal moesten gaan staan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
